Samo nebo zna koliko je suza proliveno nad sanducima mladića širom Jugoslavije i Bosne, čiji su mladi život kao u Kopolinom filmu, okončani pucnjima nepoznatog ubice, druga iz kraja ili pripadnika neprijateljskog klana.

Plač, jauci, zapomaganje – to su bili svakodnevni prizori na beogradskim ulicama nikad zaboravljenih, devedesetih godina. Nekoliko strana oblepljenih umrlicama, izjavama saučešća i zakletvi na večito prijateljstvo, bio je logičan sled događaja.

Bilo je to vreme kada su kriminalci imali istu slavu kao i političari. Mladići, čija je glavna parola bila “živi brzo, umri mlad”, svoj kriminalni identitet obogaćivali su patriotizmom na poseban način, dok su političari svoj navodni patriotizam obogaćivali obiljem pravog kriminala. Bilo je to jezivo vreme.

Zločinačka grupa Dušana Spasojevića i Milorada Ulemeka Legije neprevaziđena je za juče, danas, sutra!

Industrija kriminala

Širi sastav članova svih klanova pod komandom Legije i Spasojevića činilo je više od 200 ljudi. Oni su bili profesionalni kriminalci i to je bila industrija kriminala.

Ovo su reči Jovana Prijića, prvog specijalnog tužioca za organizovani kriminal u Srbiji, izgovorene u završnoj reči protiv pripadnika “zemunskog klana”.

Posle ubistva Željka Ražnatovića Arkana, Ulemekovog uzora i komandanta, klan je odlučio da se osveti. To je bio i motiv za najveći broj ubistava iz 2000. godine.

Krvava osveta zbog Arkana

Pored ubistava iz optužnice, Spasojević je, kako je tada navedeno, planirao i likvidacije Jovice Stanišića, Andrije Draškovića, Ratka Romića i Miroslava Kuraka… On je istakao da je sve žrtve otmica “tipovao” Ulemek, tvrdeći da je to bio najunosniji posao posle 2000. godine.

Šljukići su ubijeni 29. septembra 2002. godine iz kola u pokretu. Praćeni su danima, a onda surovo likvidirani.

RUKOPIS SMRTI – zaštitni znak!

Automobile, koje su koristili za ubistva po Beogradu, pripadnici klana su nazivali “borbenim vozilom”, dok su ih podzemlje i mediji opisivali kao “‘audiji smrti”. Pucnji iz vozila u pokretu na drugi automobil u kretanju postali su “zaštitni znak” i svojevrsni “rukopis smrti” ovog klana.

Na meti profesionalnih egzekutora “zemunskog klana” našle su se i osobe čija je smrt naručena iz druge države.

Najveća ubistva mafije devedesetih godina

– Branislav Matić Beli ubijen je 3. avgusta 1991. sa više od 17 hitaca iz automatskih pušaka ispred kuće, gde su ga sačekale ubice u maskirnim uniformama i ubili ga naočigled supruge i Giškine devojke.

Komandant Srpske garde Đorđe Božović Giška poginuo je 15. septembra 1991. kod Gospića. Pogođen je sa tri hica, a smrtonosni je bio hitac u leđa.

U apartmanu 331 hotela ‘Hajat’ u Novom Beogradu 28. oktobra 1992. godine ubijen je Aleksandar Knežević Knele (21) s tri hica u potiljak. Usmrćen je pošto je potrbuške legao na pod apartmana.

Goran Vuković Majmun, lider voždovačkog klana, ubijen je u centru Beograda 12. decembra 1994. godine i tako postao prva žrtva ‘beogradske sačekuše’.

Rade Ćaldović Ćenta i njegova prijateljica Maja Pavić, kuma Svetlane-Cece Ražnatović, ubijeni su 15. februara 1997. godine ispred Kluba književnika u Francuskoj ulici broj 7 u Beogradu.

Najjezivije ubistvo pripadnika zemunskog klana

Jedini preostali pripadnik zemunskog klana čija sudbina još nije zvanično utvrđena jeste Ninoslav Konstantinović.

Sretko Kalinić je tvrdio da je ubio i Konstantinovića i da je njegovo telo zakopano u njivi u blizini autoputa Beograd-Zagreb.

Čak i najiskusniji policajci, oni koji su se tokom karijere sretali sa svakakvim zločinima i monstrumima koji su ih činili, ostali su užasnuti pred detaljima svirepe likvidacije Milana Jurišića, koga su ubili bivši drugovi, pripadnici zemunskog klana.

Policija navodi i da je telo Jurišića isečeno testerom za drva i samleveno u mašini za meso, ali malo im je bila jedna – jer se pokvarila – pa su morali da kupe drugu. Mlevenje tela Jurišića potrajalo je četiri do pet dana, a stan u kojem je monstruzni zločin obavljen, bio je sav u krvi. Samleveni ostaci tela bačeni su u reku Manzanares u Madridu, ispod mosta Viktorija, gde je policija tražila i našla dosta tragova, pre svega ostataka kostiju koji su prosleđeni na antropološku i forenzičarsku analizu da bi se izvukao DNK i uporedio sa onim tragovima koje ima srpska policija.

Kurir.rs/Srbija Danas

Kurir