Manastir Kalenić se nalazi u selu Kalenić, 25 kilometra udaljen od Rekovca. Manastir je aktivan danas, ima monaštvo koje se lepo brine o manastiru. Danas je to ženski manastir. Pred manastira protiče Kalenićka reka. Svake godine se kod manastira održava sabor “Prođoh Levač, prođoh Šumadiju”. Kada dođete do manastira, produžite putem pravo uz zidine i dolazite do glavne kapije. Preko puta možete da se parkirate i krenete u obilazak manastira. Ako produžite putem pravo od kapije, pored Kalenićke reke, dolazite iza manastira i do drvenog mosta preko reke. Iza mosta je velika livada sa binom gde se održava glavni program sabora.
Manastir je sagrađen između 1407. i 1413. godine a ktitor je protovestijar Bogdan, na dvoru despota Stefana Lazarevića. Protovestijar je vinzantijska titula i označavala je rizničara, odnosno upravitelja vladerevih ili državnih finansija. Nema podataka da su ga turci rušili i smatra se da je uvek bilo sveštenstva u njemu, ili ako je bio pust da je to bilo najviše na par godina. Međutim nije bilo većeg bratstva u manastiru i sredinom XVIII veka dolaze monasi iz Morače. Od 1817. do 1820. godine, starešina manastira je bio Samulio Jakovljević koji je 1820. godine bio član delegacije koju je knez Miloš poslao u Carigrad. Beogradski vezir je tada tražio da u delegaciji bude on lično sa svojom braćom ali kako on nije verovao turcima, on je poslao svog rođaka Samuila a turcima ge je predstavio kao jako bliskog rođaka. Oni su u Carigradu doživeli velike nedaće, završili su na kraju u zatvoru gde su se razboleli a Samuilo je jedini preminuo u zatvoru 1824. godine. Sahranjen je na bosforskoj obali, kod crkve Sete Petke a knez Miloš mu je podigao nadgrobnu ploču. Velika obnova manastira je urađena između 1928. i 1930. godine. Freske u manastiru potiču iz prve polovine XV veka. 1815. godine su mošti srpskog kralja Stefana Prvovenčanog prenete iz manastira Fenek na Fruškoj gori u manastir Kalenić. Kasnije su, 1839. godine prenete u manastir Studenicu. Ovde je neko vreme, pre I svetskog rata boravio srpski vladika Nikolaj Velimirović.
Manastir je sagrađen između 1407. i 1413. godine a ktitor je protovestijar Bogdan, na dvoru despota Stefana Lazarevića. Protovestijar je vinzantijska titula i označavala je rizničara, odnosno upravitelja vladerevih ili državnih finansija. Nema podataka da su ga turci rušili i smatra se da je uvek bilo sveštenstva u njemu, ili ako je bio pust da je to bilo najviše na par godina. Međutim nije bilo većeg bratstva u manastiru i sredinom XVIII veka dolaze monasi iz Morače. Od 1817. do 1820. godine, starešina manastira je bio Samulio Jakovljević koji je 1820. godine bio član delegacije koju je knez Miloš poslao u Carigrad. Beogradski vezir je tada tražio da u delegaciji bude on lično sa svojom braćom ali kako on nije verovao turcima, on je poslao svog rođaka Samuila a turcima ge je predstavio kao jako bliskog rođaka. Oni su u Carigradu doživeli velike nedaće, završili su na kraju u zatvoru gde su se razboleli a Samuilo je jedini preminuo u zatvoru 1824. godine. Sahranjen je na bosforskoj obali, kod crkve Sete Petke a knez Miloš mu je podigao nadgrobnu ploču. Velika obnova manastira je urađena između 1928. i 1930. godine. Freske u manastiru potiču iz prve polovine XV veka. 1815. godine su mošti srpskog kralja Stefana Prvovenčanog prenete iz manastira Fenek na Fruškoj gori u manastir Kalenić. Kasnije su, 1839. godine prenete u manastir Studenicu. Ovde je neko vreme, pre I svetskog rata boravio srpski vladika Nikolaj Velimirović.