Kuća Stevana Sinđelića je udaljena 7 kilometra od Svilajnca u selu Grabovac. To je selo u kom je odrastao Stevan. Selo se nalazi pored puta Svilajnac – Despotovac i sa glavnog puta postoje dva ulaza. Oba da ulaza vode do centra sela gde se nalazi crkva pored koje se nalazi kuća. To nije kuća u kojoj je Stevan živeo ali je kuća iz tog doba, sa početka XIX veka i jedna od onih u kakvoj je Stevan mogao da živi. Ova kuća se nalazila na drugom kraju sela i 1974. godine je preseljana u centar i napravljena u mali muzej. Preko puta kuće je mala crkva takođe na nalik bogomilja sa početka XIX veka u kakvoj su se resavci pričestili i pomolili pre odlaska na borbe sa turcima. Smatra se da je sa ovog mesta Stevan Sinđelić pošao na bojeve u I srpskom ustanku. Sa leve strane ove crkve se nalazi “grob izdajice”, mesto na kom je sahranjen jedan os Stevanovih boraca koji nije hteo da se pričesti pred boj. Stevan ga je ubio i tu sahanio uspravno. U dvorištu se još nalazi nova crkva i nov crkveni konak koji služi za razne seoske proslave. Nedaleko od crkve se nalazi spomen česma koju je podigao jedan stanovnik sela i posvećena je Stevanu Sinđeliću.

Rođen je u selu Vojska 1770. godine od oca Radivoja Rakića i bio je jedan od istaknutijih i najhrabrijih učesnika u I srpskom ustanku. Selo Vojska se nalazi u opštini Svilajnac i udaljeno je 25 kilometra od sela Grabovac. Posle smrti oca, još kao mali sa majkom Sinđom, vraća u rodno selo svoje majke Grabovac. Po majci Sinđeliji je dobio prezime Sinđelić. Kao mlad služio je kod kneza Petra Jakovljevića iz sela Gložane, koga su turci posekli tokom “Seče knezova”, koja je bila povod za I srpski ustanak. Posle pogibije kneza Petra, Stevan je bio taj koji je okupljao ljude iz ovog kraja i organizovao ih na ustanak. Kako se istakao u Boju na Ivankovcu, Karađorđe ga postavlja za resavskog vojvodu. Učestvovao je u mnogim bojevima tokom ustanka a poslednja bitka, u kojoj je i poginuo, je bila 1809. godine na brdu Čegar iznad Niša. Sa bojišta su se tada povukli Hajduk Veljko i Petar Dobrnjac sa svojom vojskom, a Stevan je ostao sam utvrđen sa svojim resavcima. Kako su turci videli da se deo srpske vojske povukao oni su još jače napali Stevanove položaje. U trenutku kada je video da turci sve više nadiru i da će bitka biti izgubljena, čekao je pogodan trenutak da što više turaka dođe i ispalio hitac iz kubure na burad sa barutom. Tako je slavno poginuo sa ostatkom svoje vojske i velikim brojem turaka. Turci su bili jako besni i turski paša je naredio da se sve srpske glave poseku i donesu u Niš, gde su uzidane u Ćele kulu kao opomenu drugim budućim ustanicima. Deo ćele kule i danas postoji u Nišu i otvoren je za posete.